Franz Xaver Funk

Franz Xaver (von) Funk (Abtsgmünd bij Aalen, 22 oktober 1840 - Tübingen, 24 februari 1907) was een katholiek priester en patroloog. Patrologie is de studie van het leven van de kerkvaders.

Funk ging naar school in Ellwangen en begon in 1859 aan zijn opleiding aan de Eberhard-Karls-Universiteit in Tübingen. Hij studeerde er filosofie en theologie, daarnaast ook filologie en politieke economie. In 1863 promoveert hij in de filosofie. Hij werd in 1864 priester gewijd in het bisdom Rottenburg. Tussen 1865 en 1866 studeerde hij in Parijs en ging vervolgens weer naar Tübingen. Hij was assistent van bisschop Karl Joseph Hefele, wiens adviseur hij was op het Eerste Vaticaans Concilie. In 1869 volgde Funk Hefele, die inmiddels aan het hoofd stond van het bisdom Rottenburg, als universitair docent op. In 1875 werd hij professor kerkgeschiedenis, patrologie en christelijke archeologie aan de universiteit in Tübingen.

Funk verkreeg bekendheid door zijn handboek over kerkgeschiedenis. Hij heeft met zijn onderzoek van christelijke auteurs uit de oudheid bijgedragen aan een herwaardering van die periode uit de kerkgeschiedenis. Hij bekritseerde herhaaldelijk het buitenproportionele overwicht dat de middeleeuwse kerkgeschiedenis op de katholieke theologie van zijn tijd had.

In 1890 werd hij bij de ontvangst van het Erekruis van de Kroonorde van Württemberg persoonlijk in de adelstand verheven. In 1903 werd hij Commandeur der IIe Klasse in de Frederiks-Orde. Door Wikipedia aangeleverd