Karl Lachmann

Karl Lachmann (ur. 4 marca 1793 w Brunszwiku, zm. 13 marca 1851 w Berlinie) – niemiecki filolog i krytyk literacki.

Studiował w Lipsku i Getyndze. Brał udział w kampanii 1815 r. W roku 1818 wykładał filologię na uniwersytecie w Królewcu, a od 1825 w Berlinie.

Lachmann położył niemałe zasługi w dziedzinie filologii klasycznej i staroniemieckiej. Jest twórcą współczesnej krytyki tekstu.

Najdonioślejsze znaczenie miały jego badania nad Nibelungami (''Zu den Nibelungen und zur Klage'', Berlin, 1836) i nad Homerem (''Betrachtungen uber die Ilias'', Berlin, 1847).

Do zakresu filologii klasycznej należą jego prace: * ''De Choreis systematis tragicorum Graecorum libri quatuor'' (Berlin, 1819); * ''De mensura tragoediarum'' (Berlin, 1822); * wyd. Katulla (1829), Tybulla (1829), Genezjusza (1834), Terencjana Maura, Lukrecjusza itd. Literaturę staroniemiecką omówił w publikacjach: * ''Ueber althochdeutsche Betonung und Verskunst'' (1831); * ''Ueber Singen und Sagen'' (1833); * ''Ueber den Eingang des Parcival'' (1835) Prace drukowane były w ''Abhandlungen'' Berlińskiej Akademii Nauk. Źródło: Wikipedia