Bruce Marshall

Bruce Marshall, właśc. Claude Cunningham Bruce Marshall (ur. 24 czerwca 1899 w Edynburgu, zm. 18 czerwca 1987 w Antibes) – angielski pisarz szkockiego pochodzenia. W jego twórczości często pojawia się tematyka religijna, a bohaterami wielu powieści są księża katoliccy.

Urodził się w rodzinie Claude'a Nivena i Anne Margaret Marshallów. W latach 1909–15 uczył się w Edinburgh Academy i Glenalmond. W 1916 wstąpił na Uniwersytet St. Andrews. Szkolne lata znalazły odbicie w kilku jego powieściach, m.in. ''George Brown's Schooldays'', czy ''Girl in May'' (''Maj i dziewczyna'').

W 1917 nawrócił się na katolicyzm. W czasie I wojny światowej przeszedł szlak bojowy, wpierw jako szeregowy w Highlanders Light Infantry, by osiągnąć stopień podporucznika w Royal Irish Fusilers i w King's Royal Rifle Corps. W trakcie działań wojennych dostał się do niewoli, gdzie wskutek złych warunków stracił nogę.

Po wojnie skończył studia i wyjechał do Paryża, gdzie zatrudnił się jako audytor w firmie Peat, Marwick, Mitchell. W tym czasie powstały pierwsze próby literackie, oparte głównie na własnych doświadczeniach życiowych. W 1928 roku ożenił się z Mary Pearson Clark, z którą miał córkę.

W 1940 roku wrócił do Wielkiej Brytanii i ponownie wstąpił do wojska. Pierwotnie wcielono go do służb logistycznych, ale z uwagi na jego znajomość języka francuskiego oraz francuskich realiów został przeniesiony do wywiadu. Po wojnie, w stopniu podpułkownika został wysłany jako obserwator do Austrii, w celu kontrolowania przebiegu demobilizacji i wypełniania warunków kapitulacji z ramienia Allied Control Commission. Te przeżycia były inspiracją do napisania powieści ''The Red Danube'', które z kolei stało się podstawą dla scenariusza filmu pt. ''A Girl from Lubeck''. W powieści ''The White Rabbit'' przedstawił historię komandora F. F. E. Yeo-Thomasa, brytyjskiego agenta działającego w czasie wojny na terenie Francji, złapanego i torturowanego przez Gestapo.

Marshall napisał ponad 40 powieści i opowiadań. Został uhonorowany nagrodą im. Włodzimierza Pietrzaka w 1959 r. Źródło: Wikipedia