Jakob Böhme

thumb|Jakob Böhme Jakob Böhme (Alt Seidenberg, 24 april 1575 – Görlitz, 17 november 1624) was een Duits protestants mysticus, filosoof en theoloog.

Böhme ontwikkelde een unieke visie op de schepping en het goddelijke, beginnend met het concept van de ''Ungrund'', de absolute, onbeschrijfbare oorsprong van alles. De ''Ungrund'' is noch zijn, noch niet-zijn, en bestaat vóór tijd en ruimte. Uit de ''Ungrund'' wordt God geboren, gedreven door een verlangen naar zelfkennis, maar er is niets om op te reflecteren totdat God verschijnt. Gods geboorte is onderdeel van een zevenvoudig proces, met drie fundamentele principes: duisternis, licht en een mengsel van beide, die de drie werelden vormen.

Böhme’s centrale thema’s zijn ''Toorn'' en ''Liefde''. De Toorn, die Gods oordeel symboliseert, is vernietigend, maar noodzakelijk voor het ontstaan van de Liefde. De wisselwerking tussen deze krachten leidt tot de schepping. Lucifer, de hoogste engel, valt in duisternis door te streven naar perfectie, waardoor een scheur ontstaat in Gods lichaam die de schepping infecteert. Deze val leidt tot de gevallen wereld, waar licht en duisternis met elkaar in strijd zijn.

Böhme’s idee van verlossing is niet alleen persoonlijk, maar kosmisch. De verlossing van de mens draagt bij aan de herstelling van God en het universum. Hij gelooft dat de ziel een innerlijke transformatie moet ondergaan, wedergeboren moet worden in het licht, en uiteindelijk terugkeert naar God. Dit proces is een collectieve inspanning, waarbij ieder individu bijdraagt aan de spirituele vernieuwing van de wereld en God, met als doel de hereniging met de eeuwige natuur. Door Wikipedia aangeleverd